Via haar werk als reisagent, komt Marianne Sprey in 2013 in aanraking met het ouderenproject in Maun, Botswana. Zij wordt getroffen door de uiterst armoedige en vaak eenzame omstandigheden waarin deze ouderen leven en besluit het project te ondersteunen. Mede dankzij de steun van een groep trouwe Nederlandse donateurs worden vanaf 2014 op structurele basis warme maaltijden en voedingsdrank verstrekt aan ondervoede ouderen en kan speciaal spelmateriaal worden aangeschaft voor de 15 blinde ouderen die vanaf november 2019 de dagbesteding bezoeken. Lokaal is er ook veel support voor het project, maar de bijdragen zijn onvoldoende om de dagelijkse kosten te dekken. Nederlandse donaties blijven ook de komende jaren hard nodig en daarom heeft Marianne samen met Conny Berends en Huub Claessen Stichting Polokong opgericht.
In 2017 hebben mijn partner en ik een reis door Namibië en Botswana gemaakt. In Maun hebben we Marianne en haar man bezocht. Marianne, een oudcollega van mij in de thuiszorg, wist ons zo enthousiast te maken voor een self drive vakantie door de nationale parken van Botswana, dat we dit in 2019 ook daadwerkelijk gedaan hebben. Tijdens die tocht zijn we weer bij Marianne in Maun geweest en heeft zij ons kennis laten maken met de het ouderenproject. De dagopvang voor ouderen was nog niet gestart maar de accommodatie stond er al. Ook brachten we een bezoek aan een echtpaar dat van de voedselhulp gebruik maakte. Het gevoel dat deze hulp echt nodig is, was duidelijk en dat we Marianne hierin moesten steunen ook. Marianne vertelde o.a. over de plannen om de financiële ondersteuning van het project door donateurs vanuit Nederland te versterken door hiervoor Stichting Polokong op te gaan richten. Nu dit inmiddels gerealiseerd is, maak ik als penningmeester graag deel uit van het bestuur om mijn steentje te kunnen bijdragen voor het ouderenproject in Maun.
Marianne en ik hebben jarenlang samengewerkt voor een thuiszorgorganisatie in Nederland. Toen Marianne afscheid nam en vertelde van haar plannen om in Botswana een reisorganisatie te starten heb ik haar beloofd haar daar op te zoeken. En zo gezegd zo gedaan. In 2016 vlogen wij naar Maun.
Naast een prachtige selfdrive door een deel van Botswana nam Marianne ons ook een middag mee op een rondje langs de ouderen die worden ondersteund door Polokong van Beauty Bogwasi.
Wij waren direct erg onder de indruk van de trieste omstandigheden waarin we deze ouderen aantroffen. Een klein citaat uit mijn dagboekje over deze middag:
” We hebben eerst boodschappen gedaan, zodat we de ouderen iets extra’s konden geven dat ze anders niet hebben, we haalden Beauty op en gingen eerst langs bij een oude blinde man. Zijn huisje was net afgebrand. Jemig wat een ellende, hij woont in een soort cel met alleen een bed, 2 dekens (gekregen van Polokong) verder heeft hij niets meer. Hij is blij met de levensmiddelen die we meebrachten. Vervolgens naar een oude dame die ooit getrouwd is geweest met een Engelsman. Na de scheiding nam hij hun enig kind mee naar Engeland. Mevrouw is in een dronken bui gevallen en heeft haar been gebroken en iets? met haar heup. Ze zit buiten op een dekentje. Niemand die naar haar omkijkt. Binnen heeft ze een bed met een matras en een deken en een kist waar ze haar spulletjes in kan bewaren.”
Sindsdien ondersteun ik Polokong financieel en toen Marianne mij vroeg of ik in het bestuur van Stichting Polokong me in wilde zetten voor duurzame ondersteuning van het project, heb ik meteen ja gezegd.
Toen ik in 2017 samen met Huub Claessen (bestuurslid Stichting Polokong) een rondreis door Namibië en Botswana maakte, hebben we samen met Marianne en haar man Jan gesproken over hun lokale activiteiten om tot steun te zijn voor ouderen in Maun. We waren erg onder de indruk en hebben – toen we opnieuw in 2019 in Botswana waren – met eigen ogen kunnen zien wat de daadwerkelijke hulp betekent. We kregen de gelegenheid te spreken met de lokale initiatiefnemers zelf. Met vervolgens een bezoek aan een ouder echtpaar met hun kleinkinderen dat afhankelijk is van voedselhulp. We kwamen aan toen de school net uit was en alle kinderen meteen kwamen kijken wie toch dat bezoek was. Dit maakte diepe indruk. Een self-drive maken is prachtig maar je mag ook meer doen dan op ‘afstand’ blijven. De contacten met de – vooral jonge enthousiaste gidsen – gaf ons veel energie en laat zien welk potentieel er aanwezig is om Botswana als aantrekkelijk reisland te laten groeien.
Logischerwijs leidde dit alles tot mijn ondersteunende en adviserende rol aan het bestuur. Mijn kennis en ervaring op het gebied van o.a. governance en financiering van projecten zet ik graag in om het bestuur èn de lokale initiatiefnemers te ondersteunen vanuit NL met deze Stichting Polokong.